Blog Medium Without Sidebar

Դիմանկարի եւ հրաժեշտի փորձ «Նաիրի» հրատարակչության տնօրենի ընդունարանում լսեցի, որ երեկոյան տանը վատացել եւ հիվանդանոց գնալով՝ այնտեղ առավոտյան իր մահկանացուն է կնքել Արա Վահունին: Հիշեցի Մոսկվան, Գրողների միության ինստիտուտի հանրակացարանը՝ Դոբրոլյուբովի փողոցի 11/ 9 հասցեում եւ հիշեցի հանրակացարանի յոթ հարկերի տակ կքած ԳՄ հյուրանոցի կիսանկուղային բարը: Հիշեցի մոսկվացի կանանց մեջ իրեն բավականին հաջողակ համարող՝ 37 թվից եւ Թենգիզ Աբուլաձեի «Կառափնարան» ֆիլմում տուժած հերոսների ընտանիքից մի կերպ ճողոպրած կինոռեժիսոր Վախթանգ Միքելաձեին, որը թողնելով կոմունիստների համագումարի մասին ֆիլմի կապակցությամբ ասվող բաժակաճառը, թեքվելով դեպի մեր սեղանը, վրացավարի հարցրեց. «Արա Վահունուն ճանաչու՞մ եք»: Ճանաչում էի հեռակա, էկրանից: Ասացի՝ այո, մոտ ընկերս է, ինչո՞ւ ես հարցնում, դու ի՞նչ կապ ունես նրա...

Այսօր հայ ոգին ոչ թե սովորականի պես մաքառում է իմացության մշտանորոգ մարգագետնում, այլ դարձյալ ու վերստին մակաղում է փշատատասկահեղց, անջրդի անապատում: Թվում է` խիստ է ասված, չափազանցություն է: Սակայն ի՞նչ անուն տաս անհոգ ինքնագոհության թմբիրին անձնատուր այն մատաղացու գառնուկին, որ թռչկոտում է ամառային կիզիչ տապի ջերմահալոցում, չմտածելով, որ հաջորդ պահին որոճալու խոտ չի գտնելու` ածխափոշու խանձամրուրից բացի:Հոգեւոր մշակույթն այսօր արհամարհված ու անտեսված է հայ հասարակության կողմից, դուրս է մղված նրա սպառողական զամբյուղից, կարոտ մնալով նվազագույն աշխատավարձի երկրաչափական աճի ու միջին խավի ձեւավորման այն տեսլական հորիզոնին, որին շարունակ մոտենում ես, սակայն ինքը` հորիզոնն այդ մնում է նույն անտարբեր հեռահարության վրա: Կարճ ասած` մշակույթն այսօր այլեւս հոգեւոր պահանջմունք չէ, քանի որ չկա նրա...

Արևմուտքի բանական տեսողություն: Արևելքի բնական իմաստություն: Կոստան Զարյանի հայացքը սկիզբ է առել «Արարատի մոտ ապրող հայից»: Եվ ընդգրկել աշխարհի ամբողջությունը: Կար մի կրպակ, կինո — Մոսկվայի դիմաց: Միակն էր, որտեղ կարելի էր գնել «Հյումանիտե դիմանշ» — կիրակնօրյա հավելվածը, — հիմնականում մշակութային, և իտալական  «Ունիտան»: Դրանք թույլատրված էին ԽՍՀՄ — ում, որովհետև եվրոկոմունիստների թերթերն էին: Բայց դե՝ մի քիչ ուրիշ կոմունիստներ էին այդ «եվրո» — ները:   «Մշակույթը նյութի վրա տարած հաղթանակն է»: Զարյանն այդ կրպակի հաճախորդն էր: Բախտս բերել է, մի երկու անգամ տեսել եմ նրան՝ այդ թերթերը թևի տակ, ապա՝ կրպակին հանդիպակաց բացօթյա սրճարանում, որտեղ կարդում և սպասում էր Երվանդ Քոչարին: Իսկ ես շատ ջահել էի, չէի համարձակվում մոտենալ: Թեպետ արդեն եղել էի նրա տանը: Բայց...

ԵՊՀ Հայոց պատմության ամբիոնի դիրքորոշումը «Հայոց պատմություն» առարկան «Հայաստանի պատմություն» անվանափոխելու ՀՀ ԿԳՄՍ նախարարության օրենսդրական նախաձեռնության վերաբերյալ Որոշումը միաձայն ընդունվել է Հայոց պատմության ամբիոնի 2024 թ. հունվարի 24-ին կայացած նիստում, որին մասնակցում էին ամբիոնի 18 անդամներից 14-ը և Պատմության ֆակուլտետի դեկան պ․ գ․ թ․, դոցենտ Մ․ Ռ․ Գաբրիելյանը։ 1. Ամբիոնն իր տարակուսանքը և խոր մտահոգությունն է հայտնում, որ ԿԳՄՍ նախարարությունը և նրան ենթակա կառույցները, առանց գիտական ու կրթական հան­րության շրջանում լուրջ քննարկումների, կրթական նոր չափորոշիչներից և «Հայոց պատմության» 7-րդ դասարանի աղմկահարույց դասագրքի հրատարակությունից հետո, հերթական չմտածված և բնավ չնախապատրաստված քայլն են կատարում՝ շրջանա­ռու­թյան մեջ մտցնելով մի նախագիծ, որը ոչ միա...