ՕՐԱԲԱՑԻ ԽՈՀԻ ՓՈԽԱՐԵՆ

Արցախցի Արսենը արդեն մե՜ծ տղա է․ նա այս աշխարհում ձիգ ձգվող 62-րդ օրն է ապրում, որից երկու օրը բացարձակ քաղցած է եղել (ճիշտ է, ամբողջ աշխարհը խառնված՝ իր համար մանկական կեր էր փնտրում, բայց իրեն՝ ի՞նչ․․․ դրանից հո չէ՞ր կշտանում)․ դե որ ավելի ճիշտը խոսենք, քաղցի ինչ լինել...

Զուխրա Երվանդյան. Քար լռության մեջ քար անտարբերության անզգա սառնություն կա

Առաջ կարծում էի, թե «քար լռություն»-ը և «ծանր լռություն»-ը համարյա նույնիմաստ հոմանիշներ են. այսօր հասկացա, որ քար լռության մեջ ծանրությանը միաձույլ, նրան ներթափանց՝ անտանելի ցավի մի մեեե՜ծ, շատ մեծ ու խոր խտացում կա: Քար լռության մեջ քար անտարբերության անզգա սառնությու...

Զուխրա Երվանդյան. Չէ՛, էս սերնդի հասցեին թթու խոսք չասեք

Չէ՛, էս սերնդի հասցեին թթու խոսք չասեք, նրանց մասին մակդիրավորած բացասական բաներ չխոսեք։ Մեծե՛ր (քիչ տարիքավոր, շատ տարիքավոր․․․ մեկ է), հերիք է, պետք չէ մոռանալ․ հիշե՛ք ձեզ նրանց տարիքում։ Եթե ըմբոստ ու մի քիչ ըմբոստ, չլսող ու մի քիչ չլսող, թունդ սիրահարված կամ․․․ հենց այն...

ՀԱՅՐԵՆԻՔԻՍ

Հույսից լույս եմ քամել ու պսակ հյուսել,վաղվա օրդ պիտի ես թագադրեմ,արքաներիդ ծիրանին քեզ կհագցնեմ,ու կօրհնվես որպես հավերժի վկա։ Զավակներիդ ոգով սուրդ կթրծես,հաղթանակ կտոնես ծեսով ու կարգով,կհնչեցնես փառքիդ ծնծղազարկը հզոր,դրոշդ կպարզես եղծված աշխարհին: Ե՛լ, հավերժո՛ղս, ու մե՛ջք...

Գյուղը մերն է՝ կրկժնեցուցը

(իրապատում-հուշ) ԿՐԿԺԱՆՈՒՄ ապրել եմ մինչև ութ տարեկան դառնալս: Աշխաբադում ծնողներիս հետ ապրած երեք տարին հանած՝ ուղիղ հինգ գյուղոտված, հողոտված, քերծոտված տարիներ․․․ Եվ որ ամենակարևորն էր իմ կյանքում, տունը, որտեղ մեծանում էի, տատիկ-պապիկոտ էր, թոնրահացոտ էր, աղբրաջրոտ էր․․․ Տանը...

Զուխրա Երվանդյան. ԻՄ ԳՈՒՆԱՎՈՐ ԵՐԱԶԸ

Չէ՛, ընկնող աստղի հետ երազանք չեմ պահել. միշտ վախեցել եմ հիասթափվեուց, երեքնուկներով «Սիրի-սիրի… ո՞ւմ սիրի» չեմ խաղացել. վախեցել եմ սխալ անուն ընտրել-պոկելուց և ոչ էլ երիցուկի թերթիկներ եմ փետել՝ վերջինը «սիրում է»-ով պոկելու հույսով:Ապրել եմ՝ հավատալով, որ երազանքն...

…ԻՍԿ ԱՆՁՐԵՎԸ ԵՐԵՎԱՆՅԱՆ ՓՈՂՈՑՆԵՐՆ ԷՐ ԾԵԾՈՒՄ

Լավ է, որ անձրև էր… Տեղատարափ էր, ու աղջկա ո՛չ արտասվելն էր լսվում, ո՛չ արցունքներն էին երևում: Տեղատարափն իր չռչռան ջրաերգին էր խառնել արտասվաձայնը, իսկ երկնքից ցնցղաթափ ջրաշիթերը, թաց գանգուրներից այտերնիվար թափվելով, իրենց հետ տանում էին տաք արցունքները:Տղային ասել է...

ԶՈՒԽՐԱ ԵՐՎԱՆԴՅԱՆ. ՀՈՒՇԻ ՍԱՐՍՈՒՌՆԵՐ

«Ջաղացս մանի-մանի, // Անուշ քունս կտանի…». էս ո՜ւր հասա, ի՜նչ հիշեցի… Հին ու հնաբույր երգի տողեր են. արթնացել ու թախիծ են մանում: Իմ թոռնուհու սերնդի պատանիները նման երգին ասում է «նավթալին դրած», չնայած մի կարգին չգիտեն էլ՝ նավթալինը ինչ է: Հիշում եմ՝ էդ ...

Էրգրի մատաղի պես բաժանվող էրգրականչ

— Խումա՛ր, թոնրի առաջին խեր՝ էս լավաշներ Էրգրի մատաղի պես կբաժանիս հարևաններին, առավոտ շուտ վար ու ցանքի գնացողներին, ճամփորդներին չմոռնաս…Վրեժ Սարուխանյանի «Թոնիր» պատմվածքից մեջբերված այս խոսքով սկսեցի, չգիտեմ՝ ինչու: Թերևս այն պատճառով, որ այսօր առիթ եմ ունեցել ն...

Զուխրա Երվանդյան. Հողը հիշողություն ունի

Արցախը տարածք չէ՝ հեկտարի համար սահմանված գնով, Արցախը ՀԱՅՐԵՆԻՔ է, հողը՝ ՀԱՅՐԵՆԻ, իսկ հայրենի հողը ծախու ապրանք չէ: Հողը հայրենի է կոչվում, եթե իր մեջ ու իրեն խառնված՝ անհիշելի ժամանակներից եկող նախնյաց մասունքներ է ամփոփում: Արցախի հողը իր գրկում նշխարած պահում է ո...
12