ԱՆԱՀԻՏ ՎԱՐԴԱՆԱՆՑ. Եռաբլո՛ւր, մեր ցա՛վ և հպարտությո՛ւն մեր

Եռաբլո՛ւր, մեր ցա՛վ և հպարտությո՛ւն մեր. Ցա՛վ, որ երբեք ու երբեք չի ամոքվի մեր սրտում, Եվ հպարտությո՛ւն, որ ոգեշունչ զգացում է անմեռ… Ու մայր ափից հայրենիքն է անդադար մտածում, Ու թող Զվարթնոցի արծիվը պահպանի ձեզ հավերժ: Նրա թևերը լի էին հրեշտակային ճերմակ բույրով, Անք...

Մահը

1 Մահն ինձ այցելեց հենց նույն կիրակի: Այլ բան չկարծեք… Հրավերն՝ իմն էր: Խոսելու բան կար, նաև անհարկի Խնդրո առարկան՝ ոչ հին, ոչ՝ նոր էր: Ուշ ժամին մեկ էլ դուռը բախեցին, Շեմին հայտնվեց ինչ-որ անծանոթ. Զարմացա: Ո՞վ է այս տարաժամն, Ցցվել իմ շեմին… Ավե՞տ է, թե՞ բոթ…...

Արամ Պետրոսեան. «Չարենց»

Իմ պէս տղայ էր… մի քիչ կամակոր… ներսում լոյս ունէր… կապոյտ… ծիրանի ծիր անծիր… եւ արեան կարմիրն էր բո՛րբ կաթում նրա գրչածայրից… Նաիրեան երազներ էր հեղում տեղին-անտեղին՝ վարանոտ հայեացքի ծայրով խե՛թ նայելով իր սերմանած բառուբանի տիտանական աճին… Չմարսուած օրերի դառը թուքը մատն...

«Չարենցին». Մարինե Մկրտչյանի բանաստեղծություններից

Չարենցին… Քո տեսլականը ժառանգել ես մեզ Ու ինքդ թաղվել բանտերում հեռու, Ահա կլրվի մի դարը հլու, Նորից խնդիր է`լինել-չլինելու: Թե քեզ բանտեցին`խոսքդ չլռեց, Երգդ թևածեց ավելի հեռու, Մենք առանց բանտի` մոխիրներ ենք, տե’ս, Էլ ո՞վ է լսում մեր ձայնը երեր: Նորից նժարին է բախտը...

«Կորած բախտի խաղիկ». Արմեն Մարտիրոսյանի բանաստեղծություններից

Կորած Բախտի Խաղիկ Հավք էր՝ թռավ բախտը ձեռքից, թևին տալով թռավ, գնաց. ինձ մխիթար ու կարեկից մի թևաթափ փետուր մնաց: Ախ,սուրբ Սարգիս, խաբրիկ մը բեր, ու՞ր է թռչում քո ձին ճերմակ, քո ձին ճերմակ, ոտքը՝ ամպե, ոտքերի տակ՝ բախտի վերմակ: Հավք էր՝ սահեց վերմակը տաք, հավք էր՝ թռավ բ...

Սոս Սարգսյանի հիշատակին…

Սոս Սարգսյանի հիշատակին… (Կամ բոլոր նրանց, ովքեր հեռացան այս տարի) Տարին չկիսված`ամպել ես այնքա՜ն, Ամպել ես, մթնել…  ու անձրևի տեղ` Աստղեր ես հեղել Հայոց Պառնասի լուրթ թանգարանից, Անտարբերության քմայքով սորուն Ու սառնասիրտ դահիճի նման` Ոսկին ես պեղել, Ցիրուցան ա...

Գերմարդ Պարույր Սևակին

Եթե կա մի բան, որ ինձ կապում է այս խենթ օրերին, Իմ` մենակյացիս, խավար խուցի մեջ ինձ մխիթարող, Դա դու ես, Պոե՛տ, որ հիմա չկաս, Որ մեռար իմ չքնաղ պատանության հետ: Եվ, եթե դրսում անձրև է գալիս , ու հողը նրան ընդունում է խենթ, Այդպես էլ հիմա քո երգը,Պոե՛տ, իմ ծարավ հոգում անձ...

«Աստղազարդ երկինք». Արամ Պետրոսյանի բանաստեղծություններից

ԱՍՏՂԱԶԱՐԴ ԵՐԿԻՆՔ (Ծովինար Չիլինգարեանին) Յիմարի պէս՝ անձրեւ չի գալիս, որ  լուայ վէրքերը հոգուս հոգու… Ու դրանց ցաւը լիզում է մայթերը, վէմերի վրայ խաչեր բրում. զի լոկ կարճատեւ խղճի խայթերն են շարժում գրիչս, գրո՛ւմ… Յիմարի պէս՝ անձրեւ չի գալիս, որ  սրբի բորբօսը սր...

Տաղ Նարեկացուն …

Հեռու կապույտում շողակաթ ամպի Ու առավոտի թաց շամանդաղում, Տեսիլ հայտվեց ամպաքող եթեր` Ճերմակ հանդերձով` մարդ էր Աստծո պես` հայացքով խոհուն, Թվաց, թե Տերն է, Հայտնության նշան, մի նոր ավետիս, Նրանից այնքան լույս էր աղերսվում Հողին արթնացող, Ասես արևի շողերից արձակ Ծլարձակվում...

Լուսաբացի թռչուն

Լուսաբացի քնթառ թռչուն թեվիր դեպի ինձ, Բացվող օրվա շողն առաջին բռնած կտուցիդ, Գեղգեղիր իմ տենչանքները ի լուր սիրածիս, Որ նինջ թեեվ, բայց անուրջում գուրգուրում է ինձ: Շուռմուռ գալիս լուռ ու քնատ… րոպեն մի դար է, Հուր տենչերս ջերմին կրծքիս ցրիվ, թառվառ է. Լուսաբացի ան...