ԿՅԱՆՔԸ ԴԱՐՁԵԼ Է ԿԱՀՔ, ԱՊՐԵԼԸ՝ ԱՊՐԱՆՔ

Սա հա­մա­հա­յոց ընկ­ճախ­տի հեր­թա­կան ան­խու­սա­փե­լի ա­րարն է: ­Մենք սրան գնում էինք քայլ առ քայլ՝ թե­րա­հաշ­վար­կի ա­հագ­ութ­յամբ պայ­մա­նա­վոր­ված: Եր­կիրն ու ժո­ղո­վուր­դը ընկ­ճախ­տի են մատն­վել ոչ այն­քան «հան­կար­ծա­հաս ա­ղե­տի» հետևան­քով, որ­քան աշ­խար­հում մի...

ՄԵՐ ԺԱՄԱՆԱԿԻ ՀԱՄԱԽՏԱՆԻՇԸ

Այժմ արդեն պարզ է, որ մեր ներկայի մասին հարկ է այլևս անցյալ ժամանակով խոսել.Այս ամբողջ ընթացքում մենք շատ բան տեսանք և ոչինչ ընկալեցինք: Դրան, կարծում եմ, միայն մի բացատրություն կա. մենք չունեինք հստակ ժամկետներ և մշակված պատրաստի հասկացություններ, որպեսզի մեր վերապրածները ...

Աշոտ Ալեքսանյան. ՃՇՄԱՐԻՏ, ՃՇՄԱՐԻՏ ԵՄ ԱՍՈՒՄ…

Տիեզերքի խուփ խառնարանում աչքը բացած՝Ճշմարտության դուռն ենք թակում քուն, թե արթուն,Հարց ենք տալիս ու պատասխան չկա դարձյալ՝Ովքեր ենք մենք, ինչ ենք շինում այս մթարքում:Հարց ենք տալիս ու արձագանքն անհոդաբաշխցնցում է մեզ անկեղծությամբ իր չարագույժ: Բայց երբ մենակ ենք, ինքնամփոփ...