Այսօր դերասանուհի Արուս Ոսկանյանի ծննդյան օրն է

Այսօր դերասանուհի Արուս Ոսկանյանի ծննդյան օրն է: Ձեզ ենք ներկայացնում Ռուբեն Զարյանի հուշերից մի փոքրիկ հատված: Ուշ ծանոթացա հետը, 1940-ին միայն, կարծեմ ապրիլի 30-ին: Այդ օրը հրավիրված էի Պոլիտեխնիկական ինստիտուտ` Աբովյանի մասին զեկուցում կարդալու: Հրավիրված էր ...

Հուշեր Մոնթեի մասին

Պատմում է գնդապետ Ֆելիքս Պողոսյանը 1992թ. փետրվարին Մոնթեն Սերգեյի ջոկատի հետ եկավ Մարտունի։ Տեղավորվեցին քաղաքից 2 կմ հեռու՝ ճանշին բաժնի շենքում։ Այդ ժամանակահատվածում Մարտունու ինքնապաշտպանության ուժերի հրամանատարը մարտունեցի Համլետ Սեյրանյանն էր, այնուհետ...

Գաբրիել Գարսիա Մարկես. «Նամակ մահվանից առաջ»

Եթե Աստված գեթ մի պահ մոռանար, որ ես միայն կտորե խամաճիկ եմ և ինձ կյանքի մի պատառիկ նվիրեր, այդժամ ես երևի թե չէի ասի այն ամենն, ինչ մտածում եմ, բայց հաստատ կմտածեի այն ամենն, ինչ ասում եմ: Ես իրերը կգնահատեի ոչ թե ելնելով նրանց գնից, այլ նշանակությունից: Ես ավելի քիչ կ...

Մարտնչող Քահանան

Հատված Խաչիկ Մաթևոսի Տեր-Ռաֆայելյանի «Տոհմապատում» (Երևան 2004թ.) գրքից:          1918 թ. մայիսին Բաշ-Ապարանի ճակատամարտի հերոսներից մեկը Նիգավան գյուղի քահանա Տեր Տաճատն է՝ Սարգիս Խաչատուրի ողոսյանը: Նա համագյուղացիներից կազմված մահապարտների փոքրաթիվ ջոկատով առաջինն է կրակ բացել...

Չարլի Չապլինի նամակն իր դստերը` Ջերալդինային

 «Դստրիկս, hիմա գիշեր է: Ծննդյան գիշեր: Իմ փոքրիկ ամրոցի բոլոր անզեն պահապանները քնել են: Քնած են և եղբայրդ ու քույրդ: Նույնիսկ մայրդ արդեն քնել է: Ես քիչ մնաց արթնացնեի այդ նիրհող թռչնակներին` մինչև կհասնեի իմ այս աղոտ լուսավորված սենյակը: Ինչքան հեռու եմ քեզանից, բա...

Խոսք, ավա՜ղ հիշատակի

Այս տարվա օրացույցի հունվարի 24-ի թերթիկի վրա կարդացի. «50 տարի առաջ ծնվեց Պարույր Սեւակը, սովետահայ բանաստեղծ»։ Ու հաջորդ տողին չանցնելով, մտածեցի, տեսնես հասցրե՞լ են նշել մահվան մասին։ Եւ, ազնիվ խոսք, զարմացա, նկատելով, որ գրված է, մեռ. 1971 թ.»: Ինչպե՞ս թե։ Արդեն երեք տարի...

Ամենայն Հայոց Հովհաննեսը

Դսեղում Հովհաննես Թումանյանին դիմում էին՝ Հովհաննես Աղա: Լոռիում նույն կերպ ասում էին նրա պապին` բարձրահասակ, գեղեցկատես, մի շարք պատերազմների մասնակցին, նրան սիրում ու նրա խորհուրդներին ականջալուր էր ողջ Լոռին: Ինչպես գրում է բանաստեղծի դուստրը` «…ասում են` և՛ արտաքինո...

«Գիտեի, որ ամեն ինչից կարող եմ մահանալ, բայց չէի պատկերացնում, որ կմեռնեմ սովից». Համո Սահյան

Պետք է խոստովանել, որ Սահյանն իր կյանքի վերջին տարիներին բազմաթիվ ողբերգական պահեր ապրեց: Քաղաքական փլուզումներից տագնապած, նա ամենից շատ անհանգստացած էր ղարաբաղյան հակամարտության ելքի ու Հայաստանի ճակատագրի համար: Սահյանը թեև մշտապես ասում էր, որ ժողովրդի ողբերգությունները չպետք...

Հայի սրտով հավերժախոս Սարոյանը

Սարոյանի յուրաքանչյուր այցելություն Հայաստան տոն էր ժողովրդի համար: 1935-ին, արյան կանչով, առաջին անգամ եկավ Հայաստան, հենց որ «ճանապարհին համար դրամ» ունեցավ: 1978 թ. աշնանը Սարոյանը եկավ չորրորդ և, ավաղ, վերջին անգամ: Տողերիս հեղինակը երջանկություն է ունեցել գոնե ...

«Ես ապրեր եմ գեղարվեստով և կուզեմ ապրել անով մինչև իմ վերջին շունչս». Սիրանույշ

(Ռուբեն Գազանճյանին գրված նամակից 15 օգոստոս, 1926) Դուն կգրես, թե իմ առանձնացած անկյունես չեմ մոռանար անցյալի հիշատակները… Ես այժմ շատ բան եմ մոռանում… բայց… մոռանալ գեղարվեստը, ինձ անծանոթ է այդ բանը: Ընդհակառակը, ամեն օր, ամեն ժամ, ամեն րոպե ես ապրում ե...