ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆԻՆ
Դսեղի մովում ծնվեց մի տղա,Որ պիտի դառնար պոետ մեծանուն,Աստվածեղեն էր ժպիտը նրա,Հայացքը անծիր եթերն էր տանում։Հայոց հինավուրց տաճարում խոսքիՀավատի խորան նա պիտի բացեր,Ու շաղ պիտի տար հուրքերը ոսկի,Անսահմանի մեջ ճախրեր դեպի վեր։Եվ ապա իջներ, սուզվեր դղիրդում՝Մեզ պատած վշտի անտակ ծովի մեջ,Եվ ահասաստիկ այդ մառ անդունդումՊիտի բորբոքեր հույսի ելևէջ։Կախարդագրչով պիտի սերմաներԱնբասիր խոյանք հավերժագնա,Տիեզերքի մեջ պիտի Սե՜ր մաներՈւ պիտի ցաներ լույսի մանանա ։Պիտի շողացներ միտ...
Posted On 19 Փտր 2024