Հրաչուհի Փալանդուզյան. ՏԱՐԱԶ (մաս 2)

Վիպակ 2. Նաիրան խորասուզվեց հայտարարությունների ծովում: — Սա ի՞նչ է,- զարմացավ՝ կարդալով մի ժլատ տող, թե իրենց 11-ամյա դստրիկին հայերենի տնային ուսուցչուհի է պետք: Ուրիշ ոչ մի տեղեկություն, միայն՝ հեռախոսահամար: 11 տարեկան աղջիկ, հայոց լեզու, տան միջավայր: Կարծես թե...

Հրաչուհի Փալանդուզյան. ՏԱՐԱԶ

Վիպակ 1. Մարմանդ, որպես կանաչ դաշտով հոսող գետակ, կյանքը կողքովս անցնում-գնում է… Վազում է, վազում, ավելի արագ, քան լեռան սրտից ժայթքած առվակը: Լեզվագետ Նաիրա Բազեյանն այսպիսի վայրիվերո տրամադրությամբ հրաժեշտ տվեց արդեն նախկին գործընկերներ Անահիտին ու Հայկին...

Կարո Վարդանյան. ՎԱՂՈՆ ՓԱՐԱՏԵՑ

Վեդիում տեղի ունեցածից արդեն ցնդելու վրա էի, երբ Վաղոն դեմս դուրս եկավ ու լուսավորեց միտքս.— Էդ ինչի՞ ես նորից սփրթնել:— Բա չիմացա՞ր Վեդիում ինչ եղավ:— Ի՞նչ եղավ:— Թուրքերը իրենց պիղծ դրոշն էին պարզել ու քաղաքը իրենցով արել:— Ուրեմն ձեզ ամե...

Տաճարն օծվեց հայավարի

Հայոց Աբաս Առաջին արքան Կարսի անառիկ բերդի ամենաբարձր աշտարակից հմայված նայում էր նորակառույց Սուրբ Առաքելոց եկեղեցուն…–Ինձ մոտ կանչեք արքայական դպիրին,–անթաքույց հրճվանքով հրամայեց արքան,– հայացքը եկեղեցուց դանդաղ սահեցնելով Տարոն աշխարհի կողմը՝ բարի լուրն առաջին...

Գյուղը մերն է՝ կրկժնեցուցը

(իրապատում-հուշ) ԿՐԿԺԱՆՈՒՄ ապրել եմ մինչև ութ տարեկան դառնալս: Աշխաբադում ծնողներիս հետ ապրած երեք տարին հանած՝ ուղիղ հինգ գյուղոտված, հողոտված, քերծոտված տարիներ․․․ Եվ որ ամենակարևորն էր իմ կյանքում, տունը, որտեղ մեծանում էի, տատիկ-պապիկոտ էր, թոնրահացոտ էր, աղբրաջրոտ էր․․․ Տանը...

Դավիթ Մուրադյան. ԱՆՆՅՈՒԹԵՂԵՆ ՊԱՏԵՐԻՆ ԳՐԱՌԵԼՈՎ

Քարի վրա գրելը դժվար էր, մագաղաթի վրա գրելը՝ թանկ, ու հին ժամանակների լակոնիզմը, մինչև այժմ այդպես էլ չգերազանցված, իր նյութի դիմադրությանն է պարտական։Իսկ հիմա “պատերին” ենք գրում՝ անշոշափելի, աննյութեղեն ու դյուրընկալ, ինչն էլ առաջ է մղում մեր բառերը՝...

Գայանե Փայտյան. ԿՅԱՆՔԸ ՎԵՐՋԻՑ

Սեր է փնտրում…Մտածեցին’ ճար չունի, բերենք ծախենք, ճար չունի’ թանկ կտա: Ընկան պուճախները, կիսատ շշով օղի գտան, դա բերեցին, փոշոտ ծաղկամանի հատակին ծաղկի մոռացված թերթիկներ կային, դա բերեցին, ուրիշին չուղարկած խունացած սիրո նամակը բերեցին: Մեկն էլ ...

Զուխրա Երվանդյան. ԻՄ ԳՈՒՆԱՎՈՐ ԵՐԱԶԸ

Չէ՛, ընկնող աստղի հետ երազանք չեմ պահել. միշտ վախեցել եմ հիասթափվեուց, երեքնուկներով «Սիրի-սիրի… ո՞ւմ սիրի» չեմ խաղացել. վախեցել եմ սխալ անուն ընտրել-պոկելուց և ոչ էլ երիցուկի թերթիկներ եմ փետել՝ վերջինը «սիրում է»-ով պոկելու հույսով:Ապրել եմ՝ հավատալով, որ երազանքն...

Գայանե Փայտյան. ԽՆՁՈՐՆԵՐԸ

Ոչ կոնֆետի քաղցրը սիրեցի, ոչ էլ մրգի թթուն։ Նոր եմ իմացել, որ ռուսները միայն նավթի կռիվ են տալիս, իրենց մրգերը լեզու առած ետևներից վազում են, որ համոզեն՝ իրենցից լավ օղի կլինի, որ տատիկների սամագոնը թույն է, բայց նրանք ոչ դրա հավեսն ունեն, ոչ էլ ժամանակը, նրանց ազատ ժամ...

Հրաչուհի Փալանդուզյան. ՄՇՈՒՇ (մաս 26)

Սկիզբը՝ նախորդիվ Վիպակ 26.Ավետը քնած է կամ էլ պատշգամբի մահճակալին վերմակի տակ տապ է արել: Կաթսաներում, սառնարանում ինչ եղել է՝ սիրուն մաքրազարդել է: Մի բաժակ նանայով թեյ կարելի է խմել:Նստեցի համակարգչի առաջ, գրեցի առաջին բառերը… Մատներս առաջ չեն գնում, միտքս ասես կարու...

serdivan escort adapazarı escort odunpazarı escort