ԳԱՅԱՆԵ ՓԱՅՏՅԱՆ. Արձակից ավելացած տողեր

Խառնիր մոխիրը սրտիս, խառնիր, թող տաք մնա։ Մեջը պեծեր կան փոքրիկ, խառնի’ր, գիշեր դառնա’ աստղերով։ Ծխիր, ծխի’ր սրտիս մեջ, մոխիր խառնիր մոխիրիս։ Գրկիր, գրկի’ր դու նորից, թո’ղ քո սիրտն էլ տաքանա։ Բաց թող, բաց թող դու նորի’ց, թող նույն ճ...

ԳԱՅԱՆԵ ՓԱՅՏՅԱՆ. Արձակից ավելացած տողեր

Կապույտ զգեստս հանիր,թող քո գիշերը դառնամ։Աստեր շարիր վարսերիսթող քո աստղերը դառնամ։Երգեր գրիր մարմնիս,թող մագաղաթդ դառնամ։Երազ պահիր պատերիս,քո հին վանքը ես դառնամ։Ու մոմ դառնամ ափիդ մեջ,կրակ դառնամ, բոցկլտամ,փայլը բերեմ աչքերիդ…Կապույտ զգեստս կոճկիր,թող...

Ռուբեն Հովսեփյան. Մտավորականը հայրենիքի զինվորն է

Որքան էլ փորձում ես հեռու մնալ ընդհանրացում-բանաձևումներից, որքան էլ փորձում ես մասնակիցը միայն լինել բանաձևումների հասունացման՝ ավարտուն ձևակերպումը վստահելով ինքնաբյուրեղացմանը, չի ստացվում. միկրոֆոնով, գրիչով քեզ դեմ են անում պատին ու պահանջում ընդհանրացնել, ...

ԳԱՅԱՆԵ ՓԱՅՏՅԱՆ. ՔՈՉ

(Հատված վիպակից) 1.– Քույ րի՛կ ջան, կներես, մի բան հարցնեմ` էս ո՞ւր ես գնում…Ձայնից սթափվեցի, աչքերս շտապ-շտապ մաքրեցի, բայց, չէ, արցունքներս ինձ բանի տեղ չդնելով, գլորվում էին:–Անհայտությո՛ւն,– ու տանջահար ու անօգնական ժպիտ եմ նկարում դեմքիս։ Բայց գիտակցելով,...

ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՊԱՏԱՖԻԶԻԿԱԿԱՆ ԴՊՐՈՑԻ ՀԻՄՆԱՐԿԵՔԻՆ ԸՆԴԱՌԱՋ

Երեք մոլորություն, որոնցում պատճենված է ժամանակակից մարդու կյանքը՝Մարդս երևակայում է, թե ինքը, իր կյանքի օրոք, լուծումներ է գտնում իր իսկ մտահղացած կամ իրեն պարտադրված թեական իրականության մեջ: Մոլորությու՛ն է, քանզի այդ թվացյալ լուծումները հընթացս և վերջ ի վերջո դառ...

ՅՈԹ ՕՐ ԿՈՐՍՎԱԾ ԴՐԱԽՏՈՒՄ

Երեւան-Բեյրութ թռիչքի տեւողությունը երկու ժամից մի քիչ պակաս է: Բեյրութը, բարեբախտաբար դեռ հայահոծ է, իսկ մի ժամանակ բնակչության մեկ երրորդը հայեր էին: Հենց այդ երանելի տարիներին էր, որ Բեյրութը «Արեւելքի Փարիզ» տիտղոսն էր կրում, եւ կես լուրջ, կես կատակ ասում էին. «...

ԵՐԿՈՒ ՀԱՅԻ ՄԻ ԵՐԿԽՈՍՈՒԹՅՈՒՆ

(Երկու դարձվածք՝ մի ասացվածք կաղապարով) — Այ ախպեր, Էս մարդը խելքը թռցրել է աշխարհով մեկ:- Բանիդ կա՜ց, սա թաց տեղ պառկող չէ` ջրից չոր դուրս կգա:- Ի՜նչ ասեմ՝ աղ ու հացը ուրացավ, անաղուհաց քրդի շուն դարձավ:- Ասեղը պարկում չես պահի` նա, մեկ է, ջրի երես է դուրս գալու:- Այ ցավ...

ԿԱՐՈՂԱՆԱԼ ԼՌԵՑՆԵԼ ՑԱՎԸ

Մարդ էր։ Սովորական մարդ էր՝ հանդ գնացող, անտառ գնացող, տարին տասներկու ամիս հող ու գոմի հետ կռիվ տվող, էդ կռվում մեկ-մեկ էլ պարտվող․ անասունի հիվանդանալ կար, երաշտ կար․․․ Ամեն ինչ էլ կար․․․ Ցավ ու մրմուռ էլ կար, երբեմն՝ անտանելի, անդիմանալի։ Բայց մարդ էր՝ սովորական, դժվարությ...

Վրեժ Սարուխանյան. ՄՇԵՑԻ ՇՈՂՈՆ

Մշո դաշտում Վարդավառ էր… Մեղրագետը, զմրուխտյա սարերում քարերին համբույր բաշխելով, մեկ՝ թռչկոտելով, մեկ՝ շորորալով, մտնում էր Վարդենիս գյուղը… Արևի ոսկեշղարշ շողերը շաղվել էին Մեղրագետի զուլալ կոհակներին… Սիրահար տղաները, մտքում հազար մուրազ, երգելով ջուր...
xnxx

serdivan escort adapazarı escort odunpazarı escort