«Արտիստ ու մտավորական էր բարձրագույն իմաստով». Մարտիրոս Սարյանը` հայազգի բեմանկարիչ Գեորգի Յակուլովի մասին

Յակուլովը արտիստ ու մտավորական էր բարձրագույն իմաստով: Մտքի լայն ընդգրկումով, տաղանդի ողջ զորությամբ ապրում էր պատմական թոհուբոհերով ալեկոծ իր ժամանակը: Ամեն ինչի մեջ հետաքրքրություն էր գտնում: Շփվում էր հանրության ամենատարբեր շրջանների մարդկանց հետ և բ...

Նա գրքից և գրելուց դուրս կյանք չուներ, ուրիշ հաճույք չգիտեր

Նա լինելով չունևոր ընտանիքի զավակ, նյութական ծանր զրկանքների տակ, ավարտելով Շուշվա քաղաքային դպրոցը, տակավին պատանեկան հասակում նետվեց կյանքի պայքարի մեջ` ընտանիքի ապրուստը հոգալու համար:             Անսպառ եռանդի տեր և չափազանց աշխատունակ` նվիրվեց ինքնակրթության և...

«Ձեր նամակն ստացա և կարդալով՝ երկար ժամանակ տրտում էի». Վահան Տերյանը` Անթառամ Միսկարյանին

(Անթառամ Միսկարյանին գրված նամակից 13.08.1912թ.) Ձեր նամակն ստացա և կարդալով՝ երկար ժամանակ տրտում էի ինչ-որ տարօրինակ (թեև ինձ տարիներե ի վեր ծանոթ) տրտմությամբ: Դա մի տեսակ մեղմ, համակերպված, հեզ, թերևս նույնիսկ ուրախագին թախիծ է, որը մեր մեջ ծնվում է, երբ անձնատուր ենք լինու...

«Վերջին նորությունը այն է, որ շուտով կպսակվեմ». Վահան Տերյան

Սիրելի Ցոլակ Նամակներդ և «Баку» թերթից կտրած հոդվածները ստացել եմ: Հուսով եմ չես նեղանում, որ մինչև օրս չեմ պատասխանել նամակներիդ: Վերջին օրերս ինձ այնքան էլ լավ չէի զգում և չէր «գրվում»: Իհարկե ինձ համար շատ դուրեկան էր կարդալ գովասանքներ իմ հասցեին, բայց այդ բանը ունի և իր շա...

«Նոր տարի էր, հայրս ինձ տարել էր հանդեսի». Սոս Սարգսյան

Նոր տարի էր: Հայրս ինձ տարել էր հանդեսի: Երբեք ինձ երես չի տվել հայրս, երբեք: Մի անգամ, երբ պատերազ էր գնում, կռացավ, համբուրելու պես ինչ-որ բան արեց, — եղածն այդ էր: Կտրուկ ուղղվեց, ծանր բեռը թողեց ուսիս` չվախենաս, տղա …             Թե ինչու էի վախենալու, չգիտեմ:...

«Ամանորի շնորհավորական բացիկդ ստացա». Հովհաննես Շիրազ

Ամանորի շնորհավորական բացիկդ ստացա, — ասաց Շիրազը, — հուզվեցի, հրատարակչության շնորհավորանքը կարևոր է: Գրողն առանց հրատարակչության նույնն է, ինչ ձուկն առանց ջրի: Դե, որ այդքան ջերմ շնորհավորանք ես ուղարկել, նոր տարվա ցանկություններս լսիր, Հատորներս հրատարակենք, լույ...

Խրիմյանը իրան ավելի բանաստեղծ էր համարում, քան կաթողիկոս

Հայ գրականության ապագա պատմագիրն անկասկած չի մոռանալ Խրիմյան Հայրիկի անունը իբրև գրողի, բանաստեղծի թե բանասերի, որը կամենաք: Ինքը Խրիմյանը իրան ավելի բանաստեղծ էր համարում, քան կաթողիկոս, և գրիչը նրան ավելի էր զբաղեցնում, քան Էջմիածնի գահը: Ես շատ բաներ չունիմ ասելու Խրիմ...

«Սա Թբիլիսիի ամենաետընկած Խարփուխի թաղն է, ուր ծնվել եմ ես». Օլգա Գուլազյան

Դեկտեմբերի 27-ը  Օլգա Գուլազյանի ծննդյան օրն է: Կարծես իրար պաշտպանելու համար, ցրտից դողահար, աշնան ճտերի պես, իրար են թառել կիսաքանդ, փոքրիկ, գորշ տնակները: Բոլորն էլ խարխուլ, հողե կտուրներով:             Ահա մեկը, որբացած թռչունի պես թևերը ցած թողած. Կուչ է եկել քարափի գլխի...

«Նրա դեմքի գույնը թուխ էր, արտահայտությունը առաջին անգամ տեսնողի համար անհյուրընկալ». Րաֆֆի

ՐԱՖՖԻԻ ԿՅԱՆՔԻՑ Չեմ հիշում ինչ օր էր, բայց գիտեմ, որ 1883 թվականի օգոստոս ամսի կեսին էր, երբ ես առաջին անգամ տեսա Րաֆֆիին: Ես նորէի Թիֆլիս եկել, և առաջին ջերմ փափագս էր տեսնել այն մարդուն, որ, իմ կարծիքով, հայ ազգի վշտերի ու դառնությունների ամենաեռանդուն թարգմանը և նրա նվիրա...

«Ես չունեի ոչ մի նպատակ, ոչ մի երազ, բացի օրվա պարենս վաստակելուց». Շիրվանզադե

ԴԵՊԻ ՊԱՆԴԽՏՈՒԹՅՈՒՆ Մայրս վերջին անգամ գրկեց ինձ, համբուրեց և ասաց. — Գնաս բարով, թող ճանապարհդ փշեր չտեսնի: Հայրս չհամբուրեց ինձ: Այդ լռին և ինքնամփոփ մարդը երբեք իր հայրական սերը չէր արտահայտում սովորականգուրգուրանքով: Բայց, նայելով նրա մռայլ և հուժկու դեմքին, ես զգացի՝ որ...

serdivan escort adapazarı escort odunpazarı escort